Boooskie

.

Zwłaszcza wtedy gdy mają całkiem skrajne poglądy?  Jak dyskutować w kraju o tak spolaryzowanych poglądach społecznych? Czy w Polsce w ogóle da się dzisiaj dyskutować? Nauczyć rozmowy między ludźmi a nie obrzucaniem się błotem?   My wiemy że się da. Kobiece rozmowy to nie muszą być tylko kłótnie oparte na emocjach i braku argumentów.

Jak myślicie czym jest to "TO"?  Czy w świecie który sprzedaje wszystko ciałem, tematem tabu może być akceptowanie wszystkich jego aspektów?

Co, katastrofa klimatyczna? Co za bujdy! Kto by tam wierzył naukowcom, którzy biją na alarm, że nasz świat się zmienia. Ochrona środowiska, życie w zgodzie z naturą, uznanie że jest się częścią natury?  Nie no, nic z tych rzeczy.   Człowiek przecież jest panem tego świata, on nim rządzi i ten świat robi wszystko to co ów człowiek chce. Jaka odpowiedzialność, jaka zmiana klimatu, przecież jest gorąco, ej!   W nieodkrytej przez nas nawet w procencie ale zachwycającej Słowenii, trafiłyśmy nad jezioro. I chyba nie ma lepszego miejsca do rozmowy o tym w jak dramatycznym miejscu naszego życia na Ziemi jesteśmy. Staramy się żyć w zgodzie z naturą, jej rytmem, z poszanowaniem tego, że jesteśmy jednością i to co widzimy obecnie wywołuje w nas sporo emocji, którym dałyśmy upust w tej rozmowie.  Dajcie znać co sądzicie o temacie, widokach a także formie odcinka.

Czy można zmierzy cudze życie za pomocą lajków pod fotami? W zasadzie to powinnyśmy zapytać, jak często w ciągu dnia to robimy, a nie czy w ogóle.  Oraz jaki to ma na nas wpływ.  Czy same uczestniczymy w tej gonitwie za oceną naszego życia? Jak dużo pokazujemy tego, jak wygląda nasza codzienność i czy to już ekshibicjonizm, atencyjność czy zwykłe dzielenie się czymś akurat fajnym? Gdzie w zasadzie przebiega granica kreacji w sieci tego, co jest nasze, a co jest kłamstwem, żeby lepiej wypaść w oczach znajomych na fejsiku.  Jak przystało na neofitki trochę pogadamy o tym co dla nas kiedyś było codziennością a dzisiaj patrzymy na to trochę inaczej…    Dziękujemy wspaniałemu cheeseemocnemu miejscu we Wrocławiu jakim jest Cheese Is More http://cheeseismore.pl/ które ugościło nas wieczorową porą w swoim pięknym lokalu. Niech moc Cheesusa będzie z Wami makaronami.

Skąd się bierze nienawiść do inności? Tak często nazywana obroną wartości?   Kojarzycie ten moment kiedy coś nas w kimś irytuje, denerwuje, nie możemy tego absolutnie znieść i rzucamy: "bo ty jesteś taki!", "nie mogę z tobą wytrzymać", "spadaj!" i tym podobne. A czy brałeś kiedykolwiek pod uwagę, ze ta osoba jest dla nas LUSTREM? I co to oznacza tak naprawdę?   Omawiamy ten aspekt też w kontekście ostatnich wydarzeń w Białymstoku podczas Marszu Równości, czy ta tęcza na torbach irytowała panów w kominiarkach czy może jednak to zupełnie coś innego za tym stoi i może wywołać tak wielką agresję?  Rozmawiamy o tym (i oczywiście o jeszcze paru innych wątkach w tym zakresie) w bardzo efektownej i uroczej części Wrocławia, która wygląda jak american suburbs.

Zaniedbany to na siłownię! Czy mejkap przykryje Twoje kompleksy? Jak ciuchy to tylko markowe albo z metką.   To tylko niektóre z tematów, które poruszyłyśmy, siedząc pośród natury.  Dlatego też może ta natura i naturalność nas zastanowiły i parę aspektów z nią związanych odnośnie naszego poczucia - własnej wartości i wizerunku. Czy faktycznie jest tak, że kobieta bez makijażu od razu równa się kobiecie zaniedbanej? Czy każdy mężczyzna bez wyrzeźbionej muskulatury to taki, który jest leniwą bułą i najchętniej nic ze sobą nie robi?   A może im staranniejszy mejkap albo więcej markowych ciuchów tym więcej zalepionych i uklepanych kompleksów?  I co do tego wszystkiego ma Pretty Woman i świeże pranie?  Dużo pytań i dużo odpowiedzi, a na pewno jak zwykle sporo boooskich rozkmin i rozważań psychologiczno filozoficznych :)   Chodźcie i podzielcie się z nami Waszą opinią!

Dzień dobry, oto lipcowy Przegląd Prasy!   W dzisiejszym programie zabierzemy Was na zestawienie paru artykułów, od analizy tego, co się dzieje w kontekście strefy LGBTQ w Polsce i szeroko rozumianej tolerancji, poprzez polityczne podziały (to chyba pierwszy raz, gdy tak obszernie pochylamy się nad polityką!), kulturę gwałtu, podziały i najróżniejsze poglądy, aż do relacji - społecznych i naszych z matkami.   Brzmi jak doskonała prasówkowa jazda bez trzymanki.  Dla dopełnienia tej karuzeli wrażeń mamy krótkie info o Apollo 11, ponieważ obchodzimy 50-lecie odwiedzenia Księżyca przez człowieka oraz podsumowujemy wszystko pięknym artykułem o empatii.   Dziękujemy Barbara i Etno cafe we Wrocławiu, za udostępnienie nam lokalizacji do nagrań.   Gazety: Wyborcza.pl  Wysokie Obcasy Duży Format Glamour Esquire Magazyn Pismo

No bo kto w świecie nauki, twardych dowodów, królowania logiki i technologii mówi o duchowości i spodziewa się poważnego traktowania? Chyba nikt.  Jeśli tylko zaczynamy dotykać tematów które wymagają trochę odwagi by wyjść poza schemat myślenia twardymi wzorami matematycznymi zaczyna się problem z szacunkiem do tego jaki pogląd mamy. Jakby przy wszystkim co zawiera w sobie duchowość, wiarę, pokorę bycia częścią natury automatycznie przyklejała się łatka świra któremu odjechał peron.  

Jest taki obrazek jak dwójka ludzi rozmawia i jeden z nich mówi tak do drugiego. Zamiast powiedzieć "moja wiara mi na to nie pozwala".   W sumie to miałyśmy pogadać o sylwetce na lato. O ciśnieniu na estetykę postrzegania człowieka, na normy z jakimi kobiety muszą się mierzyć, żeby nie razić swoim wyglądem wrażliwych oczu. Ale okazuje się, że to, że komentujemy cudzy wygląd kategorycznym tonem, rządając by zszedł nam z oczu to tylko wierzchołek tej rozmowy. Ale jakże bolesny dla nas. W pracy, w rodzinie, w pracy, na ulicy.   Jest lato, czas w którym nasze ciało potrzebuje lekkiego ubioru a jednocześnie styka się z ciężką oceną drugiego człowieka. Chodźcie z nami na taras pogadać.

Wyobraźcie sobie sytuację: idziecie do centrum handlowego po wodę, a wychodzicie z dwoma nowymi bluzkami, spodniami, butami, torebką, uzupełnieniem kolejnym kosmetyczki lub jedzeniem, którym nakarmicie nie tylko siebie ale i sąsiadów. A miała być tylko woda.   Albo: jedziecie na wakacje i w każdej budce kupujemy muszelkę, broszkę, naszyjnik, kamień albo inny bezużyteczny drobiazg, który i tak wyląduje w Szufladzie lub Pudle Zapomnienia. No ale przecież jest to pamiątka..   Albo: Jedziecie na weekend na festiwal muzyczny, pod namiot. Wasz bagaż to bynajmniej nie jest plecak z trzema wygodnymi rzeczami + kalosze i dres, ale walizka z ekwipunkiem jak na wyjazd na Bali lub do Cannes.   Rozmawiamy z Pauliną Wilkiewicz, znaną w internecie jako Pantinka  https://www.youtube.com/channel/UCCcP... o przedmiotach. Skąd u nas to przywiązanie do przedmiotów, czy da się wyprowadzić do Hong Kongu z jedynie dwiema walizkami na pokładzie? Jak nauczyć się umiaru? Czy gdy nie ma przedmiotów - nie ma wspomnie

Jakby tak każdy z nas miał dystans do dyskryminacji to byłoby beczką śmiechu. Ot taka hipokryzja. Bo czy nie jest w sumie zabawnym fakt, że można powiedzieć do kogoś "Ale Ty chuda jesteś" żyjąc w świecie w którym powiedzenie "Ale Ty gruba jesteś" jest wykazaniem się skrajnym nietaktem by nie powiedzieć bucostwem?   W sumie zastanawiamy się teraz czy i uważanie, że jest to zabawne ale i gorzkie nie jest jednocześnie podwójnym standardem skoro jeśli mówimy, że mamy dystans to powinnyśmy mieć do wszystkiego a nie tylko wybranych elementów, które na dodatek nie powinny zbyt mocno dotyczyć samych zainteresowanych.   Dajcie znać co myślicie w komentarzach i w sumie to opiszcie nam w jakich sytuacjach Wy stykacie się z tym podwójnym standardem.

Nikt z nas nie jest ciągle wyjątkowy.  Brzmi trochę przerażająco, ale z drugiej strony czy na pewno jesteśmy w stanie być ciągle tylko bardzo wyjątkowi? Przeżywać tylko wyjątkowe momenty?  Tylko wspaniałe podróże, tylko najlepsze imprezy, tylko najwyższe stopnie, tylko dobro, tylko piękno, tylko niezwykłość..  Jak w ogóle jesteśmy w stanie ocenić kiedy jesteśmy w wyjątkowym momencie jeśli retoryka świata mówi o byciu tylko w tym momencie?   Natchnięte czytanymi artykułami, oglądanymi filmami zaczęłyśmy się zastanawiać nad presją wyjątkowości i wielkiej ciszy dotyczącej drugiej strony tej emocji. Ciekawe czy jesteście w stanie zgadnąć co uznałyśmy za równowagę do tego.. jak coś, to mówimy o tym w odcinku, który nagrałyśmy we Wrocławskiej Marinie.  W ramach wyjątkowych kadrów specjalnie dla Was.

"Dzieci też widzą, że robimy to im, a nie innym dorosłym, i nienawidzą tego. Bardzo nie lubią być traktowane inaczej niż inni, a nasze społeczeństwo robi tak cały czas. Wyobraź sobie, że się w ogóle nie znamy i spotykamy się na ulicy, każde w swoim wieku, tak jak teraz. Zatrzymuję się i zaczynam głaskać cię po główce, mówiąc: „Ooo, jaka śliczna!”. Dla ciebie byłoby to nie do zaakceptowania, pewnie byś zareagowała oburzeniem. A nasze dzieci doznają tego codziennie. Widzą, że to, co jest nie do przyjęcia dla dorosłych, przez nie musi być akceptowane. To jest zwykła dyskryminacja i ciągle im to robimy."    Cytat pochodzi z artykułu: https://dziecisawazne.pl/kocham-cie-t...   "Kocham cię takim jakim jesteś", "jestem z ciebie dumny" - w utopijnym, idealnym świecie takie słowa nasze dzieci słyszałyby dużo częściej niż w rzeczywistości.  Nasze dzieci, czyli wszystkie dzieci, te które wychowujemy, których wychowania jesteśmy świadkami, ale też tych, które nosimy w sobie - naszych pięknych wewnęt

Dzię dobrył w majowym Boooskim Przeglądzie Prasy. Pogadamy sobie dzisiaj trochę o tym czym jest tęcza, jako, że czerwiec już do nas zagląda a jak wiadomo czerwiec to miesiąc uświadomienia innym tematyki tolerancji, akceptacji, równości, braterstwa i nie dzielenia ludzi na grupy. Pochylimy się psychologicznie (dzięki Agnieszce Jucewicz) nad samooceną i poczciem własnej wartości i tym jak sobie z tym kasztankiem poradzić. A także last but not least, nie omieszkamy powiedzieć kilka słów o Kościele, zwłaszcza w kontekście filmu Sekielskiego, który mrozi krew w żyłach, świadomością, że to nie jest fikcja.

Jeśli coś ma w swojej nazwie słowo "unicorn", jest dostępne na Netflix i gra tam Brie Larson i  Samuel L. Jackson, to czy jest możliwe że my, Boooskie, tego nie obejrzymy? No nie jest.   A czy jest możliwe, że zaczniemy to analizować? No jest to całkiem możliwe, prawdopodobne i w ogóle.. Bo jak wiadomo, lubimy rozkminiać.   Dałyśmy trochę klikbejt,  ale to dlatego, że tak sobie pomyślałyśmy, że w zasadzie czemu by się nie pokusić o rozmowę, na ten temat. O czym naprawdę jest ten film. Naprawdę, to jest nasza prawda, ale każdy z nas może mieć jej inną wersję, więc sprawdźmy na ile się ze sobą zgadzamy?  I my między nami i Wy z nami.   Każdy z nas jakikolwiek film, książkę, serial interpretuje inaczej, nawet my znając się dobrze, dostrzegamy w czymś inne rzeczy, więc czemu by nie rozpocząć panelu z cyklu "Co Boooskie tu widzo.." albo "czyto" albo "słyszo" ;)   Dajcie znać co sądzicie! :)

Jedna wiadomość, jeden komentarz, czy to napisany czy wypowiedziany, jedna opinia i ocena wystarczą niekiedy, żebyśmy zwątpili w to co robimy, co wiemy, co chcemy... i bardzo często w to, kim jesteśmy.    Tyrion Lannister powiedział w pierwszym sezonie Gry O Tron: „dowiedz się kim jesteś a nikt cię nie obrazi”. Ciekawe, że powiedział to właśnie on. Ale sami przyznacie, że ma rację?   A może jednak nie ma i z tą tezą można dyskutować?    My się pokusiłyśmy o nasze opinie i doświadczenia, chodźcie, może do nas dołączycie, siedząc wspólnie nad brzegiem rzeki na Islandii, a potem jadąc wspólnie przez wyspę samochodem.

Jak przeżyć podróż? Jak przeżyć Islandię? Znaczy wiecie, nie chodzi o to czy wzięłyśmy ze sobą kubki termiczne (Contigo - prosto z naszego ulubionego coffedeska, nie to nie jest reklama płatna, to rekomendacja zadowolonego klienta), ciepłą bieliznę, kurtkę do zadań specjalnych (pozdrawiamy second handy które obfitują w różne skarby, albo szafy w domu, na dnie których są ciuchy z czasów nastoletniego bytowania na stoku), czy dobre buty - najlepsze to płaskie czarne nike airforce - zwłaszcza na lodowcu - Kayka potwierdza. Opcjonalnie Fila z lekkim traperem pod stopą ale bardziej spełniającym warunki wizualne niż praktyczne - Erill potwierdza. Ale, do brzegu. Przeżyć to nie tylko przetrwać zimno przy lodówcu na Islandii, to nie tylko dowieźć bezpiecznie samochód na lotnisko w Keflaviku - zatrzymując się tez na kawę w Rejkjaviku.  Przeżyć. Być tu i teraz. Na Islandii. ★  ★  ★       

Czym ostatnio zaskoczyło nas życie? Przede wszystkim to chyba tym, że jest zaskakujące. Nie wiem czy odbierając telefon nad ranem sądziłam, że ta podróż w trakcie której naprawdę wsiądziemy na prom na Islandię. (pisałam to ja Erill) Nie wiem czy Kaya zdawała sobie w pełni sprawę z tego, że ja faktycznie pojadę w onesie jednorożca. Na pewno zaskoczeni byli ludzie, którzy nas spotykali w drodze od Danii, przez Wyspy Owcze, przez niezwykłą krainę magii i goblinów jaką jest Islandia. Czasem to czego pragniemy pojawia się dlatego, że pozwalamy sobie na to, że może się nie wydarzyć bo jest zbyt odległe. A czasem nasze marzenie spełnia się rękami innych ludzi. A czasem to po prostu trzeba rozumieć, że be carefull what you wish for może naprawdę zaskoczyć i wyrzucić wprost do wymarzonego życia. Byłyśmy na promie SmyrilLine trzy dni. To dużo. Na rozmowy, myśli, poznanie nowych ludzi, a także na aktywności, które pozwalają spędzić czas chociaż trochę w ruchu. I o tym też jest ten odcinek ;) Czyli jak to w rozmowie.

Uśmiechnęliście się kiedyś do obcej osoby na ulicy? Albo odpowiedzieliście na obcy bezinteresowny uśmiech?  Może zdarzyło się, że słuchając ulubionej muzy bujaliście się w jej rytmie na przystanku albo w aucie w korku?  Nam się parę razy zdarzyło. I to nie raz i nie dwa! Bo odkąd zrzuciłyśmy nasze kiedyś standardowe biczfejsy (czy tam inne maski smutnego klauna) to świat zaprezentował się nam zgoła inaczej... Chodźcie, opowiemy o tej zmianie i damy sobie i Wam mały challenge ;) Boooski #DajeDobroCzelendz Dziękujemy Wilkowi Sytemu we Wrocławiu za możliwość nagrań. Jesteście najlepsi! Love