Thijs Niemantsverdriet | Bnr

Een Nederlands Kamerlid heeft gemiddeld anderhalve medewerker. Daarmee moet hij of zij alles doen: debatten voorbereiden, op werkbezoek, stukken lezen, de media te woord staan. Dat is amper te doen. Zeker als die Kamerleden deel uitmaken van een kleine fractie en dus een grote portefeuille hebben. Deze onderbezette fracties vinden bewindslieden tegenover zich die de beschikking hebben over duizenden ambtenaren en doorlopend besluiten en rapporten over ze uitstorten. Na de verkiezingen zijn er ook nog eens 60 nieuwe, onervaren Kamerleden aangetreden. Voor een goede controle van de regering is de Tweede Kamer nu dus afhankelijk van een handjevol getalenteerde dossiervreters als Pieter Omtzigt van het CDA. En dat is niet goed voor de democratie. Iedere beroepsgroep luidt de noodklok als ze haar taken niet meer goed kan uitvoeren: politieagenten, wijkverpleegsters, jeugdzorgmedewerkers. Dat vinden we  volstrekt normaal. Maar één gezelschap durft zich niet uit te spreken, ook al weet iedereen op het Binnenhof