Thijs Niemantsverdriet | Bnr

De redenering van deze bezorgde columnisten is deze: twee van de winnaars, VVD en CDA, zijn eigenlijk een herverpakte PVV. Rutte en Buma appelleerden in de verkiezingscampagne net als Wilders aan gevoelens van nationalisme en islamofobie, met hun pleur op en hun Wilhelmus en hun gehamer op de radicale islam. Wilders hoeft helemaal niet te regeren om zijn zin te krijgen, want Rutte en Buma hebben zijn agenda toch al overgenomen. VVD en CDA zijn Wilders-light. Leuk bedacht, maar ik dacht het niet. Zeker, Rutte en Buma hebben in deze campagne de nationaal-conservatieve kiezer royaal bediend. Ze spraken over dezelfde themas als Wilders: terrorisme, vluchtelingen, Nederlandse identiteit. En ze schuwden daarbij de makkelijke, zo u wilt populistische oneliners niet. Rechts? Zeker. Maar Wilders-light is het niet. Zelfs geen Wilders-zero. De kern blijft dit: al hebben Rutte en Buma zich op PVV-terrein begeven, uiteindelijk staan ze voor een fundamenteel andere manier van politiek bedrijven dan Wilders. Ze willen sam