Radio D 1 | Nauka Niemieckiego | Deutsche Welle

Smutna wiadomość: kolega Ayhan żegna się z wszystkimi i wraca do Turcji. Mimo, że koledzy przygotowali niespodziankę, atmosfera na uroczystości pożegnania nie jest radosna. Kiedy Paula przychodzi rano do biura, wpada w wir przygotowań do bankietu. Jednak powód uroczystości wcale się jej nie podoba. Ayhan opuszcza redakcję Radia D i wraca do Turcji, by pomóc swojemu ojcu. Na pożegnanie wygłoszone zostaje małe przemówienie i Ayhan otrzymuje prezent. Ma on mu przypominać jego przyjaciółkę sowę Eulalię. Z powodu uroczystości profesor rezygnuje w tym epizodzie z lekcji gramatyki. Nie może sobie jednak podarować kilku uwag, które dotyczą złożeń wybranych rzeczowników.

Redaktorzy usiłują wyjaśnić pochodzenie słowa "getürkt". W tym celu wybierają się do specjalnego portu, gdzie każdy statek jest pozdrawiany w szczególny sposób W porcie Willkomm-Höft wszystkie statki pozdrawiane są hymnem państwa, pod bandrą którego płyną. W specjalnym słuchowisku Paula i Filip wyjaśniają pochodzenie tego zwyczaju. Łączy się z tym też prawopodobnie znaczenie pojęcia: "getürkt“. W tym czasie Ayhan urozmaica sobie czekanie w redakcji czytaniem książki o sowach. Ponieważ Eulalia nie potrafi czytać, Ayhan czyta jej na głos. Również i w tym odcinku chodzi o przedrostki w czasownikach. Jaki wpływ mają one na zmianę ich znaczenia.

Sowa Eulalia naprowadza redaktorów na właściwy ślad. Odkrywają oni, że koledzy z Gazety Hamburskiej są zamieszani w tę historię. Pewna uwaga Filipa budzi oburzenie Pauli. Paula, Filip i Eulalia odkrywają, że Gazeta Hamburska zainscenizowała historię z rekinem, by zwiększyć prze to swój nakład. W jakiś czas później dochodzi między Paulą i Filipem do kłótni o zastosowanie pewnego słowa. Zaproszenie Pauli do portu Willkomm-Höft powoduje, że Paula odzyskuje dobry nastrój. Gdyby Filip staranniej dobierał słowa nie doszłoby do awantury z Paulą. Również o szczegóły chodzi w przypadku przedrostków u czasowników. Niektóre z przedrostków zmieniają znaczenie czasownika. Należy zwrócić też uwagę na oddzielenie przedrostka od czasownika w formach zakończonych.

Paula i Filip rozwiązują zagadkę rekina i odkrywają kolejne oszustwo. Motywy tej inscenizacji pozostają dla nich początkowo niejasne. Nieoczekiwaną pomocą służy im sowa Eulalia. Podczas poszukiwań zaginionego surfera Paula i Filip spotykają nurka i wyjaśniają zagadkę rekina. Nurek ma po prostu przyczepioną do pleców płetwę rekina i postawił pół Hambura w stan alarmu. Dlaczego to zrobił? Eulalia, która tymczasem pojawiła się w Hamburgu może pomóc w wyjaśnieniu tej historii. Również i ona coś odkryła. Eulalia wprowadza, dzięki poczynionym obserwacjom, formy czasu przeszłego perfekt. Na szczególną uwagę zasługuje tutaj również tworzenie imiesłowu czasu przeszłego.

Filip i Paula szukają śladów rekina. Przy tym dokonują specyficznego odkrycia: w basenie portu znajdują deskę surfingową. Ich uwagę przyciąga też dezorientujący artykuł w gazecie. Z daleka od powstałego zamieszania redaktorzy badają historię tajemniczego rekina. Zepsuta deska surfingowa bez właściela sugeruje najgorsze. Potem odkrywają jeszcze w hamburskiej gazecie zdjęcie rekina i obok kolegów: Laury i Paula, którzy wyglądają na przestraszonych. Ale jak to wszystko ze sobą połączyć? Przynajmniej w gramatyce wiele da się wytłumaczyć. Punktem ciężkości tego odcinka będą zaimki osobowe: "ona" i "on", które dopasowują się do rzeczownika.

Zlecenie do poszukiwań nad morzem schodzi się w Radiu D z nieznośnym upałem. Paula i Filip udają się do Hamburga. Ponoć pływa tam w porcie rekin. Paula, Filip i Ayhan nie mają lekko.Upał w redakcji jest nie do wytrzymania, przy tym nie ma tu nawet wentylatora. Życzenie Pauli, by wybrać się nad jezioro czy morze jest łatwe do zrealizowania. Redaktorzy muszą jechać do Hamburga, gdzie w porcie odkryto rekina. Redaktorzy nie mogą się przedostać przez tłum gapiów, których przyciągnęła wiadomość o rekinie. Równie skomplikowaną sytuację ma profesor. Jego uwagę pochłonęła końcówka rodzaju męskiego w bierniku. Również zaprzeczenie "żaden" dopasowuje się według tego samego schematu do rzeczownika.

Paula i Filip pytają słuchaczy o ich zdanie. Temat audycji brzmi: "Czy kłamstwo jest grzechem?" W tym miejscu słuchacze mogą się wypowiedzieć na temat sfałszowanych kręgów w zbożu i zachowania rolników. „Czy kłamstwo jest grzechem?“ Paula i Filip pytają o to dzisiaj słuchaczy. Punktem wyjścia do dyskusji są kręgi w zbożu, o których informowali. Czy oszustwo rolników jest nie do zaakceptowania, czy naiwni turyści są sami sobie winni? Odpowiedzi słuchaczy są jednoznaczne. W przeciwieństwie do słuchaczy, którzy na pytania redakcji odpowiadają : tak lub nie, profesor stawia sobie za zadanie odpowiedzieć z pomocą trzech możliwości. W niemieckim obok rodzaju żeńskiego, męskiego istnieje też rodzaj nijaki. Zostanie to wyjaśnione na przykładzie zaimków wskazujących : "ten", "ta" und "to".

Paula i Filip usiłują wyjaśnić tajemnicę kręgów i obserwują pole. Jednak odkrycie, jakiego dokonują, nie ma nic wspólnego z działaniem kosmolutków. Podczas gdy właściciel pola zbiera od turystów pięć euro za zrobienie zdjęcia, Paula i Filip spędzają noc na czatach w lesie. Czekają na statki UFO. Zamiast statków pojawiają się dwaj mężczyźni z maszyną. Czy to oni zrobili kręgi w zbożu, żeby zwabić trurystów? W końcu pojawia się jednak UFO i powoduje zamieszanie. Mniej dezorientujący niż tajemnica na polu jest czasownik "robić", który jest bardzo wszechstronny. Profesor demonstruje liczne możliwości zastosowania tego słowa.

Aczkolwiek kręgi w zbożu zrobili rolnicy, sowa Eulalia przekonana jest o istnieniu statków kosmicznych. Dochodzenie, prowadzone przez Paulę i Filipa wśród mieszkańców wsi, prowadzi oboje do lokalnej gospody. Paula i Filip wyjaśnili wprawdzie oszustwo z kręgami w zbożu, mimo to nie są zbyt pewni, czy UFO jednak nie istnieje. Co oznacza w ogóle ten skrót? Eulalia może pomóc dalej i upiera się, że już widziała taki statek. W końcu oboje redaktorzy przepytują w gospodzie mieszkańców wsi, co sądzą o oszukańczych kręgach na polu. Cofnięcie się gości w czasie jest świetną okazją do wprowadzenia czasu przeszłego. Czasownik nieregularny "być" zawiera ten czas w sobie. Przyjrzymy się też czasownikowi posiłkowemu "móc". Przy tym należy zwrócić uwagę na zmiany samogłosek w rdzeniu czasownika.

Tajemnicze kręgi w zbożu wzywają Paulę i Filipa do akcji. Czy chodzi tu o lądowisko dla statków kosmicznych, czy ktoś chce ubić interes na koszt ciekawskich? Kiedy Ayhan przybywa do redakcji, Paula i Filip są już w drodze do miejsca, o którym chcą robić reportaż. W polu ze zbożem odkryto zagadkowe kręgi, i nikt nie potrafi powiedzieć, jak powstały. Ta niezwykła atrakcja przyciąga nie tylko oboje redaktorów, lecz również ciekawskich turystów. A mieszkańcy wsi szybko zorientowali się, że mogą na tym wydarzeniu zarobić. W tym zamieszaniu spotykają się ze sobą osoby o różnych interesach. Turyści chcą zaspokoić swą ciekawość, redaktorzy rozwiązać zagadkę, a rolnicy zarobić może pieniądze. Aż prosi się o dokładniejsze przyjrzenie się czasownikowi posiłkowemu "chcieć".

Ikar tragiczny bohater z mitologii greckiej fascynuje oboje dziennikarzy. Czy słuchacze wiedzą, kim był Ikar? Paula i Filip opowiedzą jego historię. Kostium Ikara, który miał na sobie pewien chłopiec podsunął Pauli i Filipowi pomysł, by w słuchowisku przybliżyć grecki mit. Opowiada on o tym, jak latający młodzieniec Ikar spada na ziemię, bo zlekceważył ostrzeżenia swego ojca Dedala. Ikar nie mógł się oprzeć pokusie, by zbliżyć się do słońca. Aż w końcu stopiło ono wosk w jego skrzydłach. „Nie leć za wysoko, ani za nisko“, ostrzegał Dedal swojego syna Ikara. Tryb rozkazujący, którym się tutaj zajmiemy może odpowiadać prośbie, żądaniu, ostrzeżeniu czy rozkazowi. Gdyby Ikar zrozumiał wskazówki ojca jako rozkaz, być może by nie spadł?

Redaktorzy Paula i Filip donoszą o karnawale bezpośrednio z ulicy. Przy tym odkrywają róznorodność kostiumów i bogactwo dialektów. Po powrocie do redakcji Paula mści się na Ayhan i ku zdumieniu wszystkich wykorzystuje przy tym karnawałowe zwyczaje. Później donosi z FIlipem o orginalnych karnawałowych kostiumach. Spotykają Papageno z mocartowskiej opery „Czarodziejski flet“ i Ikara, greckiego bohatera mitycznego. Paula i Filip poznają w czasie kanawału osoby z różnych regionów i ich dialekty, którym można się przyjrzeć bliżej.

Filip zgodnie z oczekiwaniami donosi ze Szwarcwaldu i daje się zarazić karnawałową atmosferą. Jego koleżanka Paula ma w przeciwieństwie do niego problemy z tamtejszymi obyczajami. Filip rozkoszuje się atmosferą karnawału. Zupełnie inaczej reaguje Paula, która nie tylko szuka Filipa, lecz również skradzione auto. Przy tym dezorientująca gra i maskarada utrudniają jej to zadanie. Przy tym również kolega redakcyjny Ayhan pozwala sobie wobec zdenerwowanej Pauli na złośliwy żart. Podobnie różnorodne jak karnawałowe kostiumy są funkcje czasownika "być" w zdaniu. W tym odcinku będzie można przyjrzeć się dopełnieniu.

Radość z powodu karnawału dzieli zespół redakcji Radia D. Zlecenie obojgu redaktorom, poszukiwań, które mają być przeprowadzone w Szwarcwaldzie w czasie karnawału nie cieszy ich specjalnie. Karnawał, który w niektórych regionach Niemiec obchodzi się bardzo intensywnie doprowadza w Różany poniedziałek w redakcji do rozbieżności zdań. Paula nie podziela entuzjazmu Filipa i jego przebranie za czarownicę uważa za niepoważne. Kiu wielkiej radości Filipa poszukiwania wymagają podróży do Szwarcwaldu.Tam przebrane czarownice kradną auta. Oboje dziennikarze zamierzają zrobić relację na żywo. Szybko okaże się, że z planów nic nie będzie. Czarownice wyciągają Filipa z auta i uprowadzają. Mniej chaotyczna niż karnawał jest budowa zdania w języku niemieckim. Rzut oka na pozycję w zdaniu podmiotu i orzeczenia wszystko wyjaśni.

Jeśli się czegoś nie zrozumiało, właściwym rozwiązaniem w tej sytuacji są pytania. Profesor odpowie na pytania słuchaczy, dotyczące poprzednich odcinków. To dobra okazja do powtórzenia i pogłębienia materiału. Słuchacze pytają, profesor odpowiada. Przy tym analizuje pytania bardzo wnikliwie. Dla słuchaczy jest to świetna okazja do powtórzenia i pogłębienia znajomości materiału. Przy tym mogą również zapytać o to, co zawsze chcieli wiedzieć. Pytania słuchaczy: Jaki tytuł nadaje się do jakiej sytuacji? Kogo tytułuję per Pan, Pani? Komu mówię na ty? Jak należy się przedstawić? Kiedy używa się imienia, kiedy nazwiska? Jakie znaczenia mają partykuły modalne: "ponieważ", "jednak" i "właściwie"? Jaka jest różnica między "nie" i "nic"?

Skąd pochodzi właściwie imię Eulalia? Compu, Ayhan i Josefine wyszukują znaczenie i otrzymują więcej odpowiedzi. Pomocą służy hiszpański kolega, który usłyszał o obecności sowy. Sowa Eulalia chce wiedzieć, co oznacza jej imię. W redakcji Radia D trwają prace poszukiwawcze, które wykazują, że imię pochodzi z greckiego. Również kolega Carlos z redakcji hiszpańskiej ma ciekawe informacje na ten temat. Zna on pewną świętą, która nosiła to samo imię. I znowu pojawiają się w redakcji liczne, niewyjaśnione pytania. Przy tej okazji warto przyjrzeć się zdaniom pytającym z użyciem słów pytających lub nie. Przy tym intonacja w zdaniu pytającym jest szczególnie interesująca.

Filip spotyka się z aktorem, odtwórcą roli króla Ludwiga w musicalu i prosi go o wywiad. Nagle głos aktora wydaje mu się znajomy. Tymczasem w redakcji dochodzi do nieoczekiwanych odwiedzin. Filip rozwiązuje bez pomocy Pauli w zamku Neuschwanstein pytanie, kto podawał się za zmarłego króla Ludwiga? Okazuje się, że robił to aktor z musicalu o królu Ludwigu. Filip wykorzystuje okazję i prosi aktora o wywiad. W drodze powrotnej do Radia D wpada w zdumienie z powodu niezwykłych odwiedzin. W biurze redakcji pojawia się gadająca sowa. Ten odcinek ma w zanadrzu wiele niespodzianek dla Filipa. Powtarza on wielokrotnie: "nie wierzę“ i "nie wiem“. To dobry moment, by przyjrzeć się negacji "nie".

Paula i Filip odpytują na zamku rzekomego króla Ludwiga. Jednak Paula dzięki przypadkowi dokonuje niezwykłego odkrycia. Wreszcie rozumie, kim jest tajemniczy nieznajomy. Obojgu redaktorom udaje się rzekomo zmartwychstałego króla Ludwiga nakłonić do wypowiedzi do mikrofonu. Mimo to jego prawdziwa tożsamość pozostaje niewyjaśniona. Kiedy Paula wraca do redakcji, pewna reklama naprowadza ją na rozwiązanie zagadki: Paula rozpoznaje głos z reklamy. Nie sposób mówić o upodobaniach, jeśli nie powie się kogo lub co się lubi. Czasownik "kochać" potrzebuje okolicznik i dopełnienie.

Również Filip znajduje ślad, pozwalający wyjaśnić tajemnicę nieznajomego. W gazecie znajduje ogłoszenie reklamowe o musicalu o królu Ludwigu. W drodze na musical prowadzi wywiady z turystami z różnych stron świata. Podczas gdy Paula siedzi w biurze w Berlinie, Filip jeździ po Monachium. Jeszcze nic nie wie o odkryciu swojej koleżanki. Ale również on jest na właściwej drodze, by rozwiązać zagadkę. Reklama z gazety dotycząca musicalu o królu Ludwigu wzbudza jego ciekawość. W autobusie w drodze na spektakl wypytuje turystów o ich oczekiwania w stosunku do musicalu. Ten odcinek trenuje umiejętność zrozumienia przez słuchanie. W autobusie należy rozpoznać wśród różnych języków język niemiecki. Jednocześnie wyjaśniona zostanie pozycja negacji "nie", stojącej za czasownikiem.

Paula i Filip przedstawiają romantyka Ludwiga Bawarskiego i jego upodobania. Nocne jazdy saniami, upojne uczty, kuriozalne wynalazki pozwalają stworzyć sobie pierwsze wrażenie o Ludwigu i czasach, w których żył. Obydwoje reporterzy zabiorają słuchaczy w podróż w wiek dziewiętnasty i przedstawiają rozmarzonego króla Ludwiga. Jego zamiłowanie do natury i muzyki Richarda Wagnera oraz ścisłe więzi z Sisi, kuzynką i legendarną cesarzową. Oryginalny stół pomysłu Ludwiga stanie się obiektem podziwu. W tym odcinku wszystko kręci się wokół upodobań Ludwika. Jednocześnie jest to dobra okazja, żeby przyjrzeć się słowu: „kochać“. Te same zakończenia obowiązują w przypadku czasownika „przyjść“, który będzie jednocześnie opracowany.