Sterk Leiderschap

Hoewel voor jou het doel van een samenwerking vanzelfsprekend kan zijn, is dat niet altijd helder en inzichtelijk voor diegenen die het moeten uitvoeren. Waardoor mensen elkaar eerder negeren en de tent uitvechten, dan elkaar opzoeken en ondersteunen. Hoe helder ben jij daarin? 

Als het team ZZP-ers of invalkrachten inhuurt, vraagt dit om bewuste instructie voor deze tijdelijke opvang. Zonder verwachtinmanagement is het risico groot dat het feestje dat ze bouwen, niet is wat je had verwacht. 

Gericht sturen op productief en professioneel gedrag vraagt ook dat je zicht hebt op een aantal zaken en op data. Resultaten, processen en output bijhouden is een belangrijk sturingstool voor sterk leiderschap.

We denken, interpreteren, concluderen in ons hoofd en vanuit die overtuiging gaan we met elkaar in gesprek. Of niet in gesprek, maar oordelen we wel. Steeds vaker probeer ik te spiegelen om mensen bewust te maken van de vele aannames die samenwerking in de weg staan. 

Competente mensen zijn in een groep soms helemaal niet zo effectief, professioneel en volwassen als je zou mogen verwachten. Het werken in teams doet iets met ons waardoor we ons soms verliezen in gedoe.

Door je niet uit te spreken en het scherpe gesprek niet aan te gaan, creëer je onveiligheid. We verwarren vaak spannend met onveiligheid. Stevig leiderschap faciliteert het ongemak om te komen tot veiligheid.

Jouw rol als leidinggevende kun je vergelijken met de boer: je hebt rekening te houden met de seizoen om te kunnen zaaien en oogsten, maar je hebt ook het juiste gereedschap nodig om op barre velden te kunnen werken. 

Wij als mensen zijn onbewust en ongewild altijd aan het scannen of het veilig is in een groep. Dus of ik er bij hoor, erkend en gezien wordt, niemand mij buitensluit. Het vraagt om bewuste investering in erkenning en waardering.

Te laat komen vind jij mogelijk persoonlijk niet erg, maar functioneel is dat ineffectief. Je geeft een bericht af wat belemmerend is. Ontdek de aanname die onder jouw niet functionele gedrag ligt.

Teamleider zijn is echt topsport. En vraagt van alles van jou en je omgeving. Als het niet lukt, is de verleiding groot om de organisatie of een aantal mensen de schuld te geven. Als zij nu maar beter zouden functioneren, zou ik ook succesvol zijn. 

Misschien kun je aan al je individuele medewerkers hun werk gewoon delegeren en is coachen voldoende. Maar dat wil niet zeggen dat dit de juiste leiderschapsstijl is voor het team als geheel. In de samenwerking hebben ze mogelijk instructie en begeleiding van jou nodig - hoe slim ze ieder ook zijn. 

Trots zijn op jezelf, pronken met wat er goed gaat, complimenten en successen vieren - in Amerika wordt dat groots tentoongesteld. Overigens geldt dat ook voor de waardering van fouten en falen. Dat toont dat je veerkrachtig en flexibel bent. Enne… sorry zeggen is een vaardigheid. 

Als jij een duidelijke mening hebt, kun je veel invloed uitoefenen in je team. Tegelijkertijd beperkt dit je ook, omdat stelligheid vooral gaat over de ander overtuigen en minder over concreet, transparant en eerlijk het gesprek aan gaan.

Je luistert gewoon naar mijn 200ste podcast. Al 200x brabbel ik hier iets over leiderschap, samenwerking, teamprocessen, communicatie en over prut en pret in het werken. Dank dat je luistert en blijf moedig in het UitAanAfspreken, want als je maar vol houdt, heb je het vanzelf 200x gedaan! 

Je mensen weten vaak wel wat ze te doen hebben en wat hun taak is. Maar wat ze als team met elkaar te doen hebben, voor welke gezamenlijke klus ze verantwoordelijk zijn, wat het resultaat moet zijn van de samenwerking, is vaak veel onduidelijker. 

We hebben vaak van die stemmetjes in je hoofd, die niet helpend zijn. Waardoor je jezelf afstraft, of klein houdt, of bang bent voor wat er kan gaan komen. Die gedachten roepen soms best duidelijk en we zijn geneigd om ze te geloven. Maar je kunt er voor kiezen om andere gedachten te geloven. 

Wanneer hebben we ons toch wijsgemaakt dat vallen hetzelfde is als falen? Leren doe je door heel veel te oefenen, fouten te maken, dingen uit te proberen en steeds weer op te staan. Alles gelijk goed doen is niet leren, vallen dat is pas leerzaam. 

Ik sprak al eerder over de vraag waarom in de sport feedback zo geaccepteerd wordt en we dat in het verdere dagelijks leven zo ingewikkeld vinden. Maar met sport hebben we wel een gezamenlijk doel. Zou daar de oplossing in zitten? 

Als een conflict heftig is, heb ik zelf nog wel eens de neiging om er niet op terug te komen en het conflict als gegeven te accepteren. Waardoor ik anderen vastzet op het gedrag van dat moment: diegene is zo en de inhoud van het conflict ook niet opgelost wordt. Toch kan het zo effectief zijn in de groei van je team om het schuren wel aan te gaan. 

Hoe kan het dat we in de sport feedback en tips van anderen zo normaal vinden en we graag gecorrigeerd willen worden - terwijl dat in het werk zo lastig geaccepteerd en benut wordt. Mogelijk helpt het om deze metafoor met je team te delen en hierdoor met elkaar te bespreken hoe jullie elkaar meer kunnen aanspreken.